Geen plezierige maatregel die avondklok. Al in de middeleeuwen werd een avondklok gehanteerd maar de meeste mensen associëren de avondklok met de Duitse bezetting. In de Tweede Wereldoorlog kreeg mijn vader Bep Vos dit schilderijtje van de maker; de kunstschilder Herman Heijenbrock. Het was een bedankje omdat mijn vader hem hielp om vóór de avondklok weer thuis te komen.

Heijenbrock was op een zondagmiddag gaan borrelen in Hamdorff. Het werd nogal laat en toen Heijenbrock op zijn fiets wilde stappen om naar zijn villa in Blaricum te vertrekken, bleek zijn band lek.
In die tijd kwam je er bij overtreding van de avondklok natuurlijk niet vanaf met een boete van de wijkagent. Vandaar dat Heijenbrock bij de fietsenmakerij van mijn grootouders aan de Brink aanklopte. Mijn vader kreeg de opdracht de band te plakken en de kunstschilder kon opgelucht naar huis.
De volgende dag kwam hij als dank het afgebeelde schilderijtje brengen. Het stelt een mijnwerker in België voor. Heijenbrock is vooral bekend om schilderijen van industriële taferelen en werk van hem hangt onder meer in het Rijkmuseum.
Hij was geen onbekende van mijn grootouders. Mijn oma had als jonge vrouw als naaister voor het gezin Heijenbrock gewerkt. Het was een familie met een socialistische inslag. Ter illustratie: toen het vrouwenkiesrecht in Nederland werd ingevoerd, kreeg mijn oma een dagje vrij.
In zijn Blaricumse villa ontving de kunstschilder beroemdheden als Frederik van Eeden en Louis Couperus. Mijn oma heeft deze twee heerschappen daar ook ontmoet. “Een hele aardige man, die Van Eeden”, zei ze altijd. Maar Couperus vond ze maar een rare ‘dandy met slobkousjes’. Nee, dat was niks voor Anna Vos-de Boer.