Geen film, verjaardag, etentje of reisje. Kort samengevat: het is niet leuk. Dan is leuk nog zacht uitgedrukt voor ondernemers, verzorgenden, zieken en al die anderen bij wie het flink tegenzit en tegenzat en die door de coronacrisis getroffen zijn. Het einde van de narigheid is bovendien helaas nog niet in zicht.

Hoe vervelend ook: je kunt al die narigheid ook omdenken. Omdenken is denken in termen van kansen en niet van problemen. Dit is namelijk ook het uitgelezen moment om eens kritisch te kijken naar de gang van zaken van voor de corona. Wat we in maart ‘normaal’ noemden was lang niet altijd in orde. Want zijn de stikstofproblematiek, vluchtelingenstromen en klimaatopwarming wel normaal?

Op weg naar het nieuwe normaal zou ook kunnen betekenen dat we gaan nadenken over een andere richting. Ook op gemeentelijk niveau kunnen duidelijke en andere keuzes gemaakt worden, bijvoorbeeld m.b.t. energie, woningbouw, groen en verkeer. Op 6 november komt het gemeentelijk beleid ter sprake in de raad: Wat gaan we de komende jaren doen?

Als ik het Larense college inschat: een konijn dat verstijfd blijft zitten in het licht van de koplampen. Angstig en roerloos en hooguit op het laatste moment wegvluchten, maar geen initiatief, visie of vergezicht. Het is hen nauwelijks kwalijk te nemen maar wel een gemiste kans.

Een piepklein kansje dat het er iets vernieuwends te horen zal zijn maar de voorstellen van het college geven weinig hoop. Misschien moet ik het nog maar een keertje gaan omdenken want er zijn mogelijkheden genoeg.